1 juli 2024
Onlangs raakte ik tijdens een gewone werkdag in gesprek met een van mijn collega’s, die ik Anna zal noemen. Ze had onlangs de beslissing genomen om weg te gaan bij haar partner, met wie ze een lat-relatie had, maar waarmee ze altijd veel tijd doorgebracht tijdens haar vrije dagen. Nu komen dit soort topics wel vaker ter sprake natuurlijk. Ik werk nu eenmaal voor een bedrijf met zo’n 10.000 cabine collega’s.
Meteen noemde ze haar ex-partner een narcist, waardoor ik als ervaringsdeskundige en coach voor vrouwen die uit een toxische relatie (met een narcistische partner) zijn gestapt natuurlijk gelijk getriggerd werd om naar haar verhaal te luisteren. Zelf ben ik altijd terughoudend in het gebruik van het woord “narcist”, maar toen ze me vertelde me over de “gang van zaken” in haar relatie, was dit voor mij niet alleen heel herkenbaar, maar werd me ook duidelijk dat haar partner zeker een persoon was met narcistische trekken.
Naast me, zat een sterke, zelfverzekerde vrouw. Pas toen ze mij vertelde over het moment waarop ze tegen haar partner had gezegd dat ze bij hem weg zou gaan, bemerkte ik in haar blik een mix van vastberadenheid en onzekerheid. Al luisterend naar haar verhaal, begon ik dit steeds beter te begrijpen. Het was niet de eerste keer dat ze tegen hem had gezegd dat de maat vol was, maar telkens beloofde haar partner verbetering en had ze hem het voordeel van de twijfel gegund. Maar nu ze op het punt was beland waarbij ze tot het besef was gekomen dat hij continue over haar grenzen was gegaan, had ze hem verteld er definitief een punt achter te zetten. Ja…en dát werd haar niet in dank afgenomen. Met een ijzige blik in zijn ogen had hij tegen haar gezegd: “Dat gaat nooit gebeuren!” Ik zie het nog voor me, wijzend met haar vinger, indringende blik in mijn richting, haar partner imiterend.
Ze vertelde me hoe geschrokken ze was van zijn reactie en dat ze voor het eerst bang was geweest. Hij had haar van van alles beschuldigd en haar gezegd dat zij degene was die fout zat. Toen ze voet bij stuk hield was hij weer met charmeoffensief op de proppen gekomen in een poging haar tot andere gedachten te brengen. En dit was slechts het begin. Keer op keer stond hij bij haar voor de deur waarop ze als de wiedeweerga al haar sloten van haar huis had laten vervangen.
Personen met een narcistische persoonlijkheid kunnen niet omgaan met het verlies van controle. Ze reageren met woede, manipulatie en soms zelfs dreigementen. In hun ogen ben en blijf je altijd in hun bezit. Anna’s keuze was de juiste.
Éen en al respect voor deze sterke vrouw, die letterlijk haar vleugels weer kan spreiden en voor haar zelf en haar eigen geluk heeft gekozen. En ik weet, het gaat niet altijd even makkelijk. En dit verhaal is alles in een notendop, want uiteindelijk heeft het haar 9 jaar van haar leven gekost om uiteindelijk de stap te durven wagen. Maar ik hoop wel dat anderen die zich in een vergelijkbare situatie bevinden gesterkt voelen door het verhaal van mijn lieve collega Anna.