Patricia in een notendop
Hoi! Ik ben Patricia, voor de meesten die mij kennen, kort maar krachtig: Pip. Vanaf mijn 5de levensjaar staat mijn leven in het teken van paarden, dieren en het buitenleven. Het is een levensstijl die mij door mijn lieve ouders met de paplepel is ingegoten. Naast mijn werk als coach ben ik werkzaam als stewardess bij de KLM en komen in mijn paardencoaching praktijk twee grote liefdes tezamen: de omgang met mensen en paarden.
De relatie met een narcistische partner heeft een flinke stempel op mijn leven gedrukt. De gedachte dat het beëindigen van de relatie voldoende was, bleek een utopie….
Mijn ervaring
Al ruim een jaar was ik mij aan het verdiepen in het onderwerp narcisme. Ik schrok me een hoedje bij wat ik las en vanaf dat moment vertroebelde het toekomstbeeld dat ik had voor mij en mijn partner en ik wist, dat wat me nog te wachten stond, was niet al te rooskleurig. Ik deelde mijn verhaal met deskundigen en realiseerde me: ik moet uit deze ongezonde relatie zien te komen.… maar hoe? Gek genoeg zei iets in mij, dat ik op korte termijn “weggegooid” zou worden. Ik kreeg gelijk. Van de een op andere dag was het stil en bleef het stil. Nul contact vanaf zijn kant. Ik nam een rigoureus besluit door deze stilte aan hem terug te geven en benutte het als mijn escape. Natuurlijk was het niet het makkelijkste wat ik ooit heb gedaan, maar ik voelde me opgelucht en vrij! Eindelijk was ik bevrijd van de subtiele manipulatie, controle en de emotionele en fysieke uitputting die dit alles tot gevolg had gehad. Tot ik besefte dat zijn invloed groter was geweest dan ik had gedacht. Mijn leven stond “on hold” met een hoofd vol chaos.
De pijn
Wat een bevrijding had moeten zijn, resulteerde in een mix van angst, twijfel, verdriet, schuldgevoel, schaamte en verlies van eigenwaarde. Ook kreeg ik te maken met onbegrip en meningen van anderen. Hoe heeft dit mij kunnen gebeuren? Hoe ben ik mijzelf zo kwijtgeraakt? Moest ik me schamen? Had ik er wel goed aan gedaan? Was het allemaal wel zo erg? Ik voelde me gesloopt door de continue herbelevingen die vooral ’s nachts de kop opstaken en raakte steeds vermoeider. Het was zelfs een uitdaging geworden om te genieten van de dag. Ik begreep mijn eigen gevoelens niet. Wat maakte dat ik hem en de relatie miste? Een relatie waarin ik zoveel pijn en eenzaamheid heb gevoeld? Waarom miste ik de persoon die nooit ècht lief voor me was geweest? Ik miste zelfs zijn stem die hij juist zo vaak gebruikte om mij te bekritiseren. Ik meed de plekken waar we samen waren geweest, omdat ik hier weemoedig van werd. Bij het horen van zijn naam, of het zien van eenzelfde auto werd ik onmiddellijk getriggerd en zat mijn hart in mijn keel. Voor mijn gevoel kwam ik al maanden geen stap vooruit. En terugkrabbelen zou terug naar af betekenen en zou alles voor niets zijn geweest.
Mijn trigger
Ik had moeite met focussen, was moe, viel enorm af en had eigenlijk nergens meer zin in. Het was net alsof mijn leven zonder deze man zinloos was geworden. De puf was eruit en er moest ècht iets gebeuren, wilde ik er nog wat van maken en niet verder wegzakken in deze ellende, waar uiteindelijk alleen ikzelf de dupe van zou worden. Maar dè trigger, was het moment dat ik merkte dat ik geen plezier meer beleefde aan mijn grootste passie: paarden en àlles wat daarbij hoort. Al 47 jaar stond mijn leven in het teken van paarden en nu deed dit alles mij letterlijk pijn en moest ik mijzelf het bed uitslepen om naar de stal te lopen om te gaan voeren en de stal uit te mesten. Ik besefte dat ik niet langer moest aanmodderen en met een goede dosis wilskracht pakte ik mijzelf bij de lurven en zei: “Nu is het klaar!”
Ik ben er weer!
Zelfverzekerd en sterk, omdat ik weet wie ik ben en waar ik voor sta. Iedere ochtend spring ik uit mijn bed om al fluitend naar de paardenstal te lopen, waaruit iedere keer weer een vriendelijk gehinnik klinkt. Het getokkel van mijn duiven en het gekakel van de kippetjes, ik kan er weer van genieten. Het zware, onderdrukkende gevoel heeft weer plaats gemaakt voor een gevoel van vrijheid, lichtheid en dat maakt me blij. Op zowel persoonlijk als zakelijk vlak heb een flinke groei doorgemaakt. Ik heb gezien hoe veerkrachtig ik ben en dat ik meer aankan dan ik ooit had gedacht. Zo heeft ook de ervaring met deze man voor mij een positieve lading gekregen en zie ik het niet als bagage maar als brandstof voor nieuwe en spannende uitdagingen.
Patricia ten voeten uit
Stoer, nuchter en recht door zee. Dit maakt mij praktisch en direct.
Mijn visie op jouw herstel
Ik geloof niet dat het nodig is om de narcistische partner te vergeven om te kunnen herstellen. Ik werk liever aan het vergeven van jouwzelf.
Mijn aanpak richt zich op het herontdekken van jouw eigen interesses, passies en waarden. Kortom: wat jìj belangrijk vindt in het leven.
Ik benader jouw herstel op een directe en praktische manier, zodat je sterker uit deze ervaring komt.
Ook dit is Patricia
… een doener met twee rechterhanden. Of het nu een grote zaagmachine is, een mechanische grondboor, bosmaaier, tuintrekker, compressor of een motorzaag… ik schuw ze niet.
…koffie vind ik vies, maar een echte theemuts ben ik wel!. Het liefst verse munt of brandnetel uit de tuin lekker laten trekken, soms met een schijfje citroen en drinken maar. ’s Avonds voor het slapen gaan drink ik meestal nog een heerlijk glas Camille thee.
…een echte plattelandsmeid en Pippi Langkous, die de geur van gier en kuilgras niet uit de weg gaat en het liefst hele dagen in haar oude kloffie en grote laarzen met stalen neuzen rond het erf scharrelt.
… dol op mijn andere werk als stewardess, waarbij ik de hele wereld over reis en de mooiste plekken ter wereld mag bezoeken, maar in mijn hart ben ik nog het meeste verknocht aan mijn eigen mooie plekje op de Veluwe.
…cold cases: ze fascineren mij. ID is dan ook de tv-zender die vaak aanstaat voor een avondje crime-night.
…ieder najaar duik ik de keuken in om van mijn eigen fruitoogst de lekkerste dingen te maken. Weckpotten vol heerlijke appel compôte, stoofpeertjes, appeltaarten en pruimengelei vullen de voorraadkast. En niet te vergeten…. appeltaart en appelflappen! En als ik ergens op visite ga neem ik altijd verse kriel eitjes mee.
…het liefst omring ik mij met zoveel mogelijk dieren. Mijn huidige “veestapel” bestaat uit pony Caesar, kater Muis, 7 kippen, 4 hanen en 8 duiven, maar altijd ruimte voor meer in mijn hart.
