Eyeopener

6 maart 2025

Ik keek in de spiegel en schrok van mijzelf en zei hardop: “Wat is hier in godsnaam gebeurd…” , stilte vulde de ruimte en mijn handen gleden langs mijn gezicht.

Ik pakte een washandje, maakte hem nat met ijskoud water in de hoop dat ik wakker zou worden uit deze nare droom. 

Mijn ogen, ze lagen diep in mijn oogkassen, de huid eronder was bijna donkerblauw. De sprankeling die er ooit was, ik zag hem niet meer. Mijn huid leek grauw. Hoe langer ik naar mezelf bleef kijken, hoe beroerder het werd. Het leek wel of ik in 3 weken tijd 10 jaar ouder was geworden.

Ik merkte dat het de laatste tijd al lastig was om mijn bed uit te komen. In dat opzicht, zijn mijn dieren mijn redding. Zij zorgen ervoor, dat ik iedere ochtend uit bed moet om hen te voeren en stallen te mesten. 

Er was veel gebeurd, dat wel. Enige tijd ervoor had ik de keuze gemaakt om uit een toxische relatie te stappen. En dat voelde zo ontzettend bevrijdend! De controle en manipulatie waaronder ik gebukt ging waren verdwenen. De weg was vrij om weer aandacht te besteden aan de dingen die ik belangrijk en leuk vind. Ik hoefde mij niet meer aan te passen of op eieren te lopen. 

En nu, kijkende in de spiegel herken ik mijzelf niet eens meer. Ik zie er niet alleen doodmoe uit, maar ik voel me ook nog eens gesloopt. Hoe kan dat nou? Het ging toch zo goed met me?

Gevoelens van onmacht, schuld, schaamte, verdriet, verlies van eigenwaarde en mijn identiteit staken steeds verder de kop op en ik wist het echt even niet meer. 

Al deze vervelende gedachtes, gevoelens en sensaties. Ik wilde ervan af en begon ertegen te vechten, ze weg te duwen en ze te vermijden door vooral heel hard te gaan werken. Gek genoeg kregen ze toch steeds meer invloed op mijn leven. Het verpeste alles en het ging ten koste van mijn vitaliteit. 

Totdat ik ze ging accepteren. Niet omdat dat nou zo leuk was, maar omdat ik niet wilde dat ze steeds meer ruimte in zouden nemen. 

Vanaf het moment dat ik de Acceptance and Commitment Therapy heb omarmd ben ik stap voor stap weer gaan voelen wie ik ben en waar ik voor sta. Mijn waarden, ik leef in het hier&nu en laat het verleden met rust.