28 mei 2024
Gisteren was er weer een bijeenkomst van het starters collectief Veluwe, waar ik als ondernemer
lid van ben. Ik had er enorm veel zin in. Naast het feit dat het leuk is om iedereen weer te zien, te
netwerken en in gesprek te gaan over elkaars bedrijf, is het gewoon altijd bere gezellig.
Deze avond was het bijna dringen geblazen, want als gastspreker had het collectief niemand
minder dan business coach Simone Levie uitgenodigd. Nu heb ik mijn eigen business coach
Veronique Prins, maar het is altijd interessant om de diverse invalshoeken naast elkaar te leggen.
Simone nam ons mee in de wereld van Social Media. Topic: Hoe zorg ik ervoor dat mijn bedrijf
online zichtbaar is? Dat bleek nog niet voor iedereen een al te makkelijke opgave en we hingen
dan ook aan haar lippen om al haar tips en trics tot ons te nemen. Natuurlijk werden we niet
zomaar naar huis gestuurd, maar kregen we wat huiswerk mee en werden we door Simone
uitgedaagd om onze visie ten aanzien van een “problematiek” waarmee je in je praktijk te maken
hebt te delen op….jawel…Social Media.
Nu ben ik in de regel niet bang voor welke uitdaging dan ook, maar had ze mij dit nou een half jaar
eerder gevraagd, had ik met mijn wijsvinger naar mijn hoofd gewezen. Waarom? Omdat ik toen
nog in de fase zat dat ik mij schaamde voor hetgeen mij was overkomen en ik bang was voor de
reacties die het zou kunnen opleveren. De befaamde schop onder de kont was een feit en besloot
ik dan toch maar met de billen bloot te gaan en mijn mening te geven op de socials.
Op naar mijn visie dus. Over de begeleiding naar het herstel van vrouwen na een toxische relatie
met een narcistische partner, is en wordt veel geschreven. En dat juich ik toe, want het komt veel
voor en er mag veel meer aandacht voor zijn.
Wat ik veel lees, is dat men spreekt over de vergiffenis van de ex-partner in het herstelproces.
Ik kan het niet helpen, maar ik krijg dan een enorme error in mijn hoofd. Misschien ben ik nu weer
te nuchter en te direct, maar bij mij gaat dit er niet zo best in. Ik begrijp de achterliggende
gedachte wel hoor, heus, maar ik ben van mening dat het echt niet nodig is om de partner te
vergeven om tot een herstel te komen. Zelf heb ik dit ook niet gedaan, omdat ik het (wederom) als
een buiging zag naar hem toe en daar pas ik echt voor. Neemt natuurlijk niet weg, dat iedereen vrij
is om te doen wat hij of zij wil, maar er werd door Simone om mijn visie gevraagd, dus dan krijg je
die.
Wat ik wél belangrijk vind tijdens het traject, is dat we het gedrag waarvoor de ander zelf
verantwoordelijk is, bij de ander laten en het dus ook letterlijk laten voor wat het is….punt.
Ik geef er de voorkeur aan om de focus te richten op het vergeven van jouwzelf, zodat jij de draad
weer kunt oppakken waar je hem hebt losgelaten en verder kunt met jezelf, je eigen ik.
Het herontdekken van jouw eigen interesses, passies en waarden. Kortom: wat jíj belangrijk vindt
in het leven, dát is waar het om gaat. Het is mij gelukt, dus lukt het jou ook.